در قلمرو روانشناسی زندگی با اعتماد آغاز می‌شود که بستر مهرورزی و موجبات رشد و انسجام را پدید می‌آورد. در نبود اعتماد ارتباط و پیوند انسانی شکل نمی‌گیرد. در حقیقت اعتماد زمینه‌ساز ارتباط میان انسان‌هاست. ما انسان‌ها اولین تجربه اعتماد را در رابطه مادر و فرزندی به‌دست می‌آوریم و سپس این اعتماد را در روابط شخصی خود با دنیای پیرامونی گسترش داده و آن‌گاه آن را به جامعه خود تعمیم می‌بخشیم. از دیدگاه نظریه تکاملی نیز اعتماد باعث سازگاری و انطباق بیشتر انسان شده است و در حفظ و بقای او موثر واقع می‌شود.
